به گزارش خبرگزاری مهر، سی‌ودومین شماره نشریه طنز «سه‌نقطه» به‌تازگی منتشر شده و روی پیشخان مطبوعات آمده است. این شماره از نشریه به آنان که خود را صیانت کردند، پیش از آنکه کسی آن‌ها را صیانت کند، تقدیم شده است.
امید مهدی‌نژاد، مدیرمسئول این نشریه در صفحه «اول دفتر» هدف از انتخاب این موضوع را در قالب مطلبی به نام «چرا صیانت؟ چرا ما؟ پس چرا چی؟» عنوان کرده است.
در بخشی از یادداشت وی می‌خوانیم: «اما آنچه سه‌نقطه را بر آن داشت تا پیرامون این مقوله دست به طنزپردازی بزند و آن را از جوانب گوناگون مورد غور و مداقه قرار دهیم، نه عنوان این طرح و نه حتی خود این طرح، که چیزهایی دیگر است. بر همگان و از جمله بر ما واضح و مبرهن است که فضای‌مجازی در همه‌جای دنیا همانند فضای حقیقی نیازمند قانون و قاعده و دستورالعمل و هدایت‌کننده‌ها و محدودکننده‌هایی از این دست است. همچنین همه از جمله ما بر این باوریم که صلاح و مصلحت کاربران فضای مجازی کشور ما را متخصصان و کارشناسان و استادان کارکشته از جمله روح‌الله مؤمن‌نسب و علی‌اکبر رائفی‌پور بیش از هرکس دیگری می‌دانند. پس سه‌نقطه نه‌تنها با تنظیم مقررات برای فضای مجازی مخالف نیست، بلکه با چیزهای دیگر نیز مخالف نیست.
علی آینه‌ور از نویسندگان این شماره در مطلبی تحت عنوان «روزی روزگاری حاج آقا» درباره بخشی از جامعه صحبت کرده که در دنیا و روابط محدود و چارچوب مشخص زندگی می‌کنند و تعریفی از دیگر افراد جامعه، دنیا و نیازمندی‌های دیگران ندارند؛ بر همین اساس گروه اول با تکیه بر دنیای خود برای دیگران تصمیم می‌گیرند.
پرونده سی‌ودومین شماره نشریه سه نقطه مشتمل بر ۹ مطلب است. ««صیانِت» پرقدرت‌ترین شرکت خدمات ارائه پهنای باند به ایرانیان» عنوان یادداشت سیدمحمدصاحبی است. این نویسنده در مطلب خود درباره چگونگی شکل‌گیری طرح صیانت صحبت کرده است.
مریم حسن‌نژاد در همین پرونده به تبیین و تحلیل صیانت در بستر برخاست‌های اجتماعی در قالب مطلبی طنز پرداخته است. یادداشت او تحت‌عنوان «اگر دوسم داری صیانتم کن یا صیانت چیست و کجاست و چرا حالا؟» علاوه بر پرداختن به موضوع اینترنت، به پیدایش ممیزی و شیوه‌های نادرست سانسور اشاره کرده است.
«نه به گاو، آری به سه نقطه» عنوان مطلب مریم نظام‌دوست است. او ابتدا نگاهی طنز به سال‌های دور و کارت‌های اینترنت و زندگی سخت نوجوانان و جوانان آن دوره داشته است و پس از آن به ما اثبات می‌کند که صیانت خیلی طرح خوبی است و باعث کلی اتفاق‌های مفید از جمله حذف آقای مستر تستر خواهد شد.
در مجله ۲۱۶ صفحه‌ای سه‌نقطه که ویژه اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۱ منتشر شده است ما مطالبی تحت عنوان «آری به نجم‌الدین شریعتی، نه به نوید محمدزاده» و «روی سر گذاشتن داشته‌ها، حتی سحر قریشی» را از علی علیزاده و فاطمه خسروانی می‌خوانیم. در بخشی از مطلب نخست که به بومی‌سازی می‌پردازد می‌خوانیم: «بومی‌سازی در کشور ما معمولاً به معنای اخته کردن یک چیز است؛ با این توضیح که محصول یا خدمت مورد نظر بعد از بومی سازی، نه به آن نسخه اورجینالش شباهت دارد و نه به آن چیزی که توی ذهن مسئولین بوده.»
خسروانی نیز درباره شبکه‌های اجتماعی داخلی همچون ایتا، سروش، بله، روبیکا و… نوشته است. این نویسنده شباهت این شبکه‌های بومی به شبکه‌های فیلتر شده را مورد نقد قرار داده است.
«از هرمز و قشم تا واحدی و بای» به قلم رضا سعیدی ورنوسفادرانی از عدم صداقت مسئولان در طرح صیانت گلایه کرده است: چرا راستش را نمی‌گویید؟ اینکه می‌گوئید مدیر اینستاگرام باید بیاید اینجا صحبت کند وگرنه ما نمی‌خواهیم، کمی عجیب است. شما در دایرکت به مدیر اینستاگرام به فارسی پیام داده‌اید، معلوم است ایشان حرف شما را نفهمیده.»
در ادامه پرونده صیانت مطلبی از سیدمحسن امامیان تحت عنوان «برویم اینترنت را منفجر کنیم» منتشر شده است. امامیان از ده منظر مختلف به طرح سانسور، فیلترینگ و صیانت اشاره دارد. او با مطرح کردن یک سوال صیانت را از ده‌منظر بررسی کرده است. برای او این سوال مطرح است که آیا فیلترینگ باعث شکل‌گیری بازار کار برای ساخت فیلترشکن‌ها و فروش آن نمی‌شود؟
گفتنی است دو مطلب «پریشان خانه و ۵ تا درد بی فیلتر» و «سوپر ماریو شاهزاده لعنتی و پسرها» دو مطلب نهایی پرونده این شماره‌اند. در مطلب نخست از مصطفی سلیمانی طی داستانی سورئال با معتادان به اینترنت آشنا می‌شویم و در مطلب دوم به گذشته‌ها سفر می‌کنیم. آن زمان که آتاری و سگا هم جزو کالاهای ممنوعه بود و والدین به دلایلی غیرقابل ذکر آن را برای تلویزیون‌های رنگی مضر می‌دانستند.
در ادامه مطالب این نشریه با بخش نیم خط همراه می‌شویم. مقاله «پرچم همه صیانت چی ها بالاست الا ایران» خوانندگان را با فیلترینگ در سایر کشورها آشنا می‌کند. «اگر غربگرایی بد است، چرا سانسور خوب است؟» به پیدایش سانسور در ایران اشاره دارد. این بخش از نشریه مشتمل بر مطالب متنوع دیگری نیز هست. دبیر این بخش از نشریه نفیسه رحمانی است.
تک‌نگاری‌های این شماره در قالب بخشی به نام «و اما…» به بررسی شبکه‌های مختلف اجتماعی و ارتباطی که بیشتر مورد استفاده کاربران ایرانی و افغانستانی قرار گرفته‌اند، پرداخته است. محمدکاظم کاظمی ذکری از فیسبوک و خاطراتش دارد که تحت عنوان «رضا عین همچنان حضور دارد» منتشر شده است. به وبلاگ زیبای من سر بزن اثری از شیرین حسن‌نژاد است. او یادی از وبلاگستان، ویلاگ نویسی و وبلاگ خوانی کرده است. «کار خودشونه و چرا» به قلم احسام محمدی نیز نظری به اینِستا و اینیستا و ایسنتاگرام فارسی داشته است.
اما خط‌ویژه یکی از بخش‌های مهم نشریه سه نقطه است که نویسندگان از منظر خود به موضوعات مختلفی می‌پردازند. در این شماره یاسین کیانی در مطلبی تحت عنوان «رذیلت‌های ناچیز» به موضوع پورنوگرافی فقر در استان متبوع خود یعنی سیستان و بلوچستان و نقد این رفتار جامعه ایران پرداخته است.
سیداکبر موسوی نیز در مطلب «روزی که کافکا سقوط کرد» از مردانی نوشته است که به واسطه چند اتفاق تبدیل به فعالان حقوق زن می‌شوند، اما شیوه رفتار آنان با زنان اطراف خود مردسالارانه است.
سی‌ودومین شماره سه نقطه را محمد صمدی در بخش مدیریت هنری، سیدحمید حسینی به عنوان صفحه آرا و فاطمه فهیمی به‌عنوان دبیرتحریریه همراهی کرده‌اند. دیگر همکاران این شماره محمدرفیعی، راحله حاجیان‌دوست، فاطمه خسروانی، سیدمحمد صاحبی، حامد رضوی، سیدمحمدنوید موسوی، محمود ابوالقاسمی و تهمینه حدادی هستند. این نشریه را با قیمت ۷۵ هزار تومان از کتابفروشی‌ها تهیه کنید.
نظر شما